Iedereen krijgt kippenvel als de bel gaat
en jij met een vriendelijke glimlach
voor de deur staat.
Nog erger wordt het als je zwaaiend weggaat
en de rekening achterlaat.
Die gaat op de stapel bij de andere brieven,
verstopt in een hoek
´ik heb niets gezien´.
Open en dicht gaat het zwarte boek
met de donkerrode cijfers.
Dan ineens komt de invasie,
met zijn allen tegelijk
stortten de `bewaarders van de wet en het goed fatsoen`
zich op mij.
Ik ben de buit.
Kan geen kant meer uit
dus klop ik aan
bij het ´schuldhulpbureau´.
In de wachtkamer allemaal
mensen onder mijn niveau,
maar ja ik heb geen keus.
Weken van wachten brengen me soms op hele
foute gedachten, die me van mijn
laatste eer zouden beroven.
Daarom hou ik gewoon vol en blijf in een
goede afloop geloven.
Slopend komt het traject op gang.
Straks sta ik op straat, ik ben echt bang.
De verplichte cursus:
Met geld omgaan kan je leren,
doet me de das om, ik schaam me voor mezelf,
kijk liever niet meer in de spiegel,
wat voel ik me toch dom.
Meer als 3 jaar bijt ik nu op mijn tanden.
Alle geldzaken liggen in
vreemde handen.
Ik word gesaneerd, krijg een schone lei.
Het duurt niet meer lang,
dan ben ik weer vrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten