De tranen die ik huilde zijn regen geworden

Ik zit midden in een storm op de grote oceaan,
De zeespiegel stijgt met iedere traan.
Maar de tranen worden regen,
daarna heeft de eenzaamheid mij beet,
dan komt heel lang niets meer,
omdat ik van louter verdriet soms de essentie vergeet.

In ieder ogenblik zit een herinnering aan jou verborgen,
maar ik doe alsof ik blind ben.
Ik wil gewoon weer voor je zorgen,
omdat ik een leven zonder jou niet meer ken.
Soms zie ik in iemand anders je ogen en
je glimlach
en herinner me ineens, hoe de
wereld er vanuit jouw perspectief uitzag.

De tranen die ik huilde zijn regen geworden,
het verdriet heeft een plek gekregen.
Het water wordt rustig, de storm zwakker.
Ik kan weer slapen,
lig niet meer nachten lang wakker.

Jij zou nooit gewild hebben, dat ik mezelf opgeef,
dat ik als jij weg bent niet meer leef.
Toch was deze tijd nodig om,
om je te rouwen en mijn leven dat om jou draaide
zonder jou op te bouwen.


Maar alles blijft anders.
Zo wankel zo teer.
Soms, ik ben eerlijk…
Dan doet het nog zeer!!!

Vreemde vrouw

Vreemde vrouw

Daar sta je dan.
Ik snuif je geur op en kijk in je ogen.
Jij pakt mijn hand.
Dit is een bewogen moment;
ik zie dat je nog steeds van mij houdt,
het lijkt wel alsof jij mij door en door kent.

Tot mijn eigen schrik ruik je vreemd.
Je stem klinkt anders dan ik dacht,
mijn gevoel lijkt te zwijgen
en mijn hart staat niet stil
terwijl ik dat juist
had verwacht.

Er is geen weg meer terug.
Ooit lag ik in je armen.
Warm en vertrouwd
waande ik me veilig bij jouw.
Toen was je mijn moeder;
Nu ontmoet ik een vreemde vrouw.

Toch besef ik door dit korte moment,
waarin ik je in mij kon opnemen,
dat ik je dankbaar ben voor dat wat
jij mij hebt gegeven.
Want jij gaf mij:

Mijn leven.

Onmisbaar

Onmisbaar

Op jou kan ik bouwen.
Blind vertrouwen.
Wanneer je me nodig hebt, zal ik er voor je zijn.
Overal, te allen tijde.
Voor jou maak ik grote afstanden klein.

Je staat altijd voor me klaar.
Onmisbaar.
Als ik wil praten heb je een luisterend oor.
Daar zijn vrienden voor.

We hebben al zo veel tijd
met elkaar gedeeld,
gelachen, gehuild, ons samen verveeld.
Verbonden.

Je betekend de wereld voor mij,
ik wist niet dat vrienden
zoals jij nog bestonden.